دوره گرد...طبیب دوار بطبه...

روزی امیر المؤ منین علی علیه السلام در دوران خلافتش در خارج کوفه با یک نفر ذمی (یهودی یا مسیحی ) که در پناه اسلام بود، همراه شدند.

مرد ذمی گفت :

بنده خدا کجا می روی ؟

امام فرمود: به کوفه .

هر دو ره راه ادامه دادند تا سر دو راهی رسیدند، هنگامی که ذمی جدا شد و راه خود را پیش گرفت برود، دید که رفیق مسلمانش از راه کوفه نرفت ، همراه او می آید.

مرد ذمی گفت :

مگر شما نفرمودی به کوفه می روم ؟

فرمود: چرا.

شما از راه کوفه نرفتی ، راه کوفه آن یکی است .

می دانم ولی پایان خوش رفاقتی آنست که مرد، رفیق راهش را در هنگام جدایی چند قدم بدرقه کند و دستور پیغمبر ما همین است ، بدین جهت می خواهم چند گام تو را بدرقه کنم . آنگاه به راه خود بر می گردم .

ذمی گفت :

پیغمبر شما چنین دستور داده ؟

امام فرمود: بلی .

- این که آیین پیغمبر شما با سرعت در جهان پیش رفت کرد و چنین پیروان زیاد پیدا نمود، حتما به خاطر همین اخلاق بزرگوارانه او بوده است .

مرد ذمی با امیر المومنین سوی کوفه برگشت هنگامی که شناخت همراه او خلیفه مسلمانان بوده است ، مسلمان شد و اظهار داشت :

من شما را گواه می گیرم که پیرو دین و آیین شما می باشم .